Local stories

Mijn naam is Paúl en ik hou er van om schilderijen te maken. Ik werk bij een van de oudste hacienda’s van Ecuador genaamd: La Cienega, in de buurt van de indrukwekkende Cotopaxi vulkaan en bijbehorende nationale park. In deze eeuwenoude hacienda wordt Tigua kunst, een Indiase schilderkunst op schapenleer, beoefent. Tigua is een klein dorp waar veel mensen (waaronder ik) deze schilderkunst gebruiken om het landschap van de Andes te schilderen.

Ik heb na het overlijden van mijn vader de kunst van mijn familie doorgezet en verspreidt door middel van kleine schilderlessen aan toeristen. Ik schilder met oliën en acrylverf op leer en op canva. Ik heb mezelf de schilderkunst aangeleerd door te kijken hoe mijn grootvader het altijd deed.

Nog steeds vind ik het leuk om dingen te leren en kan ik zelf ook nog steeds veel leren van de toeristen die een schilderijtje bij mij komen maken!

Ik ben geboren en getogen in de hooglanden van Heredia, ook wel 'Costa Rica's tuin' genoemd door de locals. Ik werk al mijn hele leven met veel plezier in de toerisme en heb, samen met mijn vrouw en drie kinderen, een klein huisje voor mijn vrouw gebouwd tussen de zonnebloemvelden en aardbeiplantages. Ik word ieder ochtend met een glimlach wakker. Ik houd er van reizigers te verwelkomen in Costa Rica, van het vliegveld tot hun hotel in San José of andersom. Het ontmoeten van reizigers al die jaren is een echte eer voor mij. Ze leren mijn over hun culturen en ik vind het geweldig om hen mijn land te laten zien. 

Vorig jaar is mijn droom waar gekomen, en heb ik met mijn spaargeld en hulp van mijn dochters Nederland bezocht! Wanneer je zo veel reizigers ontmoet, krijg je zelf ook de kriebels om op avontuur te gaan en zelf nieuwe culturen te leren kennen. Toen was ik ineens juist de passegier van een shuttlebus in Amsterdam, dat voelde goed. Bezoek Costa Rica en misschien ontmoeten we elkaar nog!

Ik ben geboren en getogen in Bocas del Toro, Panama, voor mij de mooiste plek op de wereld. Mijn vader is bootkapitein en ik ben opgegroeid op de Caraïbische wateren,wanneer ik kon, ging ik mee. Hij leerde mij alles wat ik moest weten over de archipel. Ik heb veel geluk gehad om altijd dolfijnen te spotten tijdens mijn jeugd.

Alle indrukwekkende mangroves, de sterren en de zon op zee. Ik geniet ervan om reizigers de schoonheid van het archipel te laten ervaren. Ook geniet ik ervan om samen met mijn kleinzoon een tour te maken om hem alles te laten zien. Misschien ontmoeten we elkaar eens in Bocas.

Ruik je dat? In het oventje achter mij staat mijn favoriete gerecht: de échte Boboti. Lekker met gehakt, veel kruiden en gele rijst. Ik doe er altijd verse groenten en een grote schep vruchtenchutney bij. Het verveelt nooit. Elke dag sta ik hier aan de Panoramaroute te koken. Locals komen hier eten, maar ook steeds meer toeristen, ook al ligt dit plekje langs de rivier goed verstopt. Via een weg vol met kuilen en stenen komen de mensen toch hierheen. Dat vind ik leuk! Ik denk speciaal voor de typisch Zuid-Afrikaanse gerechten. Soms is het druk, soms niet. Maar ik werk altijd, want ik heb twee zonen en een dochtertje te voeden.

Met welke beroemdheid ik wel eens Boboti zou willen eten? Haha dat is niet zo moeilijk. Met actrice Charlize Theron. Zij komt oorspronkelijk namelijk uit Johannesburg. Dat weten veel mensen niet. Ik vind haar een hele goede actrice en met haar kan ik ook Afrikaans praten. Het lijkt me wel leuk om een bordje Boboti met haar te delen.

Het is fijn om hier reizigers te ontvangen. Niet alleen omdat we er iets aan verdienen, maar vooral ook omdat we veel van hen leren. Mijn dochters ook. Die spreken steeds beter Engels. Hier in de Colca Vallei hechten we enorm aan onze cultuur en tradities. Ik hoop dat dit niet verdwijnt met de komst van alle toeristen. Tot nu toe valt dat gelukkig mee.

Onze gemeenschap is enorm hecht. Nog iedere dag werk ik op het land met een aantal andere families. We zijn allemaal verantwoordelijk voor een deel van de landbouwterrassen. Het is hard werken, vooral omdat je de hele berg op moet met alle geoogste aardappelen en mais op je rug. Soms ga ik terug met de ezel, dat scheelt veel. 

Ik ben een verkoper bij een makelaar. De onroerend goed industrie is erg winstgevend de laatste jaren. Ik werk erg hard en hoop dat ik genoeg geld zal verdienen om uiteindelijk mijn eigen appartement in deze stad te kopen. Dan kunnen mijn ouders en vrouw bij mij komen wonen, en woon ik niet meer alleen.

Ik zou graag de wereld over willen reizen. Dan kan ik alle mooie bergen en rivieren zien en andere culturen leren kennen. Ook hoop ik genoeg geld te verdienen om binnenkort naar een concert te gaan van mijn favoriete zanger, G.E.M. (ofwel Deng Ziqi).

Ik woon in Nanyang, in de provincie Henan. Ook manage ik deze streetfoodshop in Dalian al 18 jaar lang. Het inkomen van mijn volledige familie hangt af van deze shop. Ik heb twee kinderen, een oudere zoon en jongere dochter. Mijn zoon woont in Nanyang, en mijn dochter hier met mij.

Als ik een beslissing in mijn leven kon veranderen, had ik mijn zoon zelf opgevoed, en niet door zijn grootouders. Ik heb veel van zijn jeugd gemist. Nu is mijn zoon 28, en drie jaar geleden afgestudeerd met een masterstudie van de universiteit. Dit jaar gaat hij trouwen met een meisje waar hij veel van houdt, dat is het gelukkigste wat mij is overkomen in de laatste 18 jaar.

Ik vind het fantastisch om tourgids te zijn. Elke dag ontmoet ik de meest inspirerende mensen en leer ik veel van de vele Europeanen die hier naartoe komen. Ik kan zelf niet op reis, maar de wereld komt op deze manier naar mij toe!

Marleen van CanIComeOver ontmoette Kevin.