Local stories

My name is Olga Taylor and I am 46 years old. Four years ago I moved from the capital of Costa Rica (San Jose) to live in Barra de Parismina, where I continued my mother's dream to have my own restaurant. With little money I continued with my mother's project since she already had the business for 11 years.

With love and a lot of faith I started in 2022 and everything has been blessing after blessing. Our star products are the best smoothies in the world (that's what our customers say) and the delicious filet de pescado Robalo that you can't miss to taste if you have the privilege to eat it.

La Soda Olga is pleased to welcome new customers and offer them a unique and delicious experience. We are delighted to be able to serve every visitor with the warmth and quality that characterises us. Customers can come and enjoy our homemade dishes, where flavour and good service combine to make you feel at home, we are waiting for you with open arms!

At Soda Olga we also offer accommodation for small groups or families of 6 to 12 people in Barra de Parismina, Limón, Costa Rica. This is a unique place where you can enjoy the beauty of nature at its best, surrounded by a quiet and cozy environment. In addition, you will have the opportunity to go sea turtle watching with the impressive leatherback, green, hawksbill and loggerhead sea turtles. A perfect destination to connect with the environment and live an unforgettable experience, we are waiting for you!

My name is Bethani Ratih from Solo (Surakarta) and I am 58 years old. I am an entrepreneur in fashion, specifically in batik. I started my own business 14 years ago after resigning from my former office job at one of the textile export companies in Solo.

With the help of a loan, I was able to rent a space and buy store furniture. Along the way, I learned to mix and match motifs and colours. In this manner, I learned by doing. Praise God… I found my world, my passion, and truly enjoy the process of my work. I have been invited by the Lidia cooperation several times to exhibit my work. I used this opportunity to attract customers to my brand Limaran Batik in Solo. There are many customers who are still loyal to my brand ever since.

Difficult times, such as the pandemic, have been valuable lessons for me as they taught me to handle partnerships with batik suppliers, collaborations with employees and financial setbacks. Thanks to God and selling “dasters” (house dresses), I managed to get through these times successfully.

To avoid competition and evolve with the times, I try to make batik clothes which are different from the clothing sold in shopping malls. I like to mix and match or play with modern motifs and limited editions. Besides my own store, I also sell Limaran batik at batik shops at the airport of Yogyakarta and Semarang.

I hope that this story of Limaran batik inspires amazing ladies of the Lidia Cooperation GKJ Manahan to always follow your passion and keep going, even in difficult times. 

Reisblogger Robert van Traveljunks:

Dit is Samith Keo, onze vaste tuktuk driver in Siem Reap en Angkor. Samith kennen we sinds 2007, omdat een groot deel van zijn familie onderdeel uitmaakt van de lokale medewerkers van Stichting Cambodia-Dutch.

Met Samith hebben we veel trips in Angkor gemaakt, maar ook daarbuiten heeft hij ons veel van zijn mooie land laten zien. Samith is begaan met het land, de Cambodjanen en zijn cultuur, en weet dat tijdens een trip goed over te brengen.

Angkor kent hij als zijn broekzak, maar ook de dorpen in de meer afgelegen delen rondom Siem Reap kent hij goed. Wij gaan het liefst met hem naar de de dorpen en velden, waar we o.a. lokale marktjes met hem. Voor ons van Traveljunks is hij een echte Local Hero.

Onze Local reizigers Sander en Francien ontmoeten hoteleigenaar ‘Don Manuel’:

Ver, off the beaten path, in de provincie Guanacaste in Costa Rica, ligt het kleine dorpje Cuajiniquil. Dit dorpje is de toegangspoort tot een heel bijzonder geologisch gebied. De uitvalsbasis is Santa Elena Eco-lodge met eigenaar “Don” Manuel genoemd. Samen met zijn familie is hij het gezicht van het dorpje. Iedereen kent hem en de winkel, het restaurant en het hotel worden door zijn familie gerund.

Don Manuel is enorm trots op de omgeving waar hij al zijn hele leven woont en deelt dan ook met veel plezier en geduld alle informatie die hij heeft over de flora en de fauna. Hij begeleidt zijn gasten enthousiast bij het verkennen van de prachtige omgeving. Zo spot je kaaimannen in de nabijgelegen rivier en zie je de lokale bevolking vissen in de mangrovebossen.

De hartelijkheid van de bewoners geeft een extra lading aan een verblijf omdat je je onderdeel voelt van de hechte community, zeker omdat er maar weinig toeristen komen. De kennis die de lokale bevolking heeft, krijg je ook niet uit de reisboekjes, en een simpel gesprek doet vaak al heel veel nieuwe deuren openen. Letterlijk.

Onze local Hero Luis ontmoette casa eigenaar Rubén uit Trinidad:

 “Gasten kunnen bij ons thuis overnachten, we hebben 3 kamers in ons huis die we verhuren aan reizigers. In Cuba is het heel gebruikelijk om bij mensen thuis te slapen, in de zogeheten ‘casa particulares’. Je kunt het zien als een soort Bed & Breakfast. Soms voelt het voor mensen intiem, maar ik vind dat juist de charme. In een casa verblijf je alsof het je eigen huis is, je bent deel van het huis en de familie. Je hebt veel contact met elkaar, praat en lacht samen. Het is een ander soort toerisme: persoonlijker en kleinschalig. Het is ‘toerisme-de-la-familia!’

Samen met mijn gezin probeer ik het verblijf voor mijn gasten zo aangenaam en persoonlijk mogelijk te maken. We geven tips over wat je kunt doen in Trinidad, gaan soms samen de stad in en aan het eind van het verblijf serveer ik hun favoriete ontbijt, zonder dat ze erom hoeven te vragen. Het zijn van een casa eigenaar geeft mij voldoening, ik leer van mijn gasten en kan door het verhuren van de kamers mijn gezin onderhouden. Daar ben ik dankbaar voor.”

Local Hero reizigster Diana, op reis geweest naar Guatemala: 

Bij ons bezoekje aan Tikal hebben we zelf een gids geregeld, Adolfo. Hij werkt normaal bij de toegangsbalie/ toegangscontrole van het park. Had nu vrij en kwam op zijn vrije dag naar het park om zich te verhuren als gids. Zo kon hij wat extra’s verdienen.

Hij was erg vriendelijk en wist veel te vertellen over het park, niet alleen over de geschiedenis van de tempels, maar ook over de natuur en de dieren. Voor ons fijn dat hij redelijk goed Engels sprak. Een erg leuke ontmoeting :)

My Caribbean life 

Many years I am enjoying the life in Panama and on the island I live. A lot of things have changed from the day I moved here but what never changed is my love to this island and the way it makes me humble and thanks full to be able to live here.

Let me share one of my funny stories. In Bocas the town I live there is a flexible law to keep Caribbean style buildings rules. For instance, a house should not be taller than the highest Palm tree, but it does not define the Palm tree needs to have roots in the ground. What about when I plant a Palm tree on the roof? Like this we got some 3 store buildings.

Now lately a building was constructed on main street area with no window simple warehouse style, the people got upset as this by far is not Caribbean way of how a building should look. The owner of the building thought for a while and then got creative now the building has a Caribbean balcony just for the show and windows drawn with Caribbean wood framing,so it does even look more like the traditional l Bocas style..

This is one of the reasons I love it rules are not just rules they can be formed to make everybody meeting halfway so no one has any hard feelings, enjoy continuing working, and let your feet move to the Salsa rhythm.

I live here in Santa Cruz-Galapagos for 12 years. It’s a wonderful place where one can live quietly and enjoy the surrounding nature. Slowly the activities are reactivating on the island after Covid.

One of my favorite places here is the peer of Santa Cruz. It reminds me of the moment that passengers enjoyed their stay here and traveled to other islands. Seeing their happy faces in which they waved goodbye is something nice to see. See how people arrive with so many expectations and be happy is something very fulfilling.

Other visitors of the peer? The sealion, he’s heading for his siesta. And the sea turtle, our dear friend.

The peer is renewed this year, ready to welcome visitors from around the world.