In Loei, een dunbevolkte provincie in Isaan, het noordoosten van Thailand, komen relatief weinig toeristen.
We maken een paar mooie stops, gaan luxe kamperen in de heuvels, skywalken, en struinen door het charmante plaatsje Chiang Khan aan de grens met Laos.
Latex en jellybeans
Groen, groen, groen. We rijden door een landschap van aaneengesloten bossen op bergen, ononderbroken door bebouwing of weggetjes. Direct langs de weg wisselen breed en hoog woekerende struiken over losse bomen, gigantische bamboestruiken en majestueuze palmbomen, van plek met plantages vol gestaffeld geplaatste rubberbomen die wit latex bloeden, en cactusachtige planten vol met roze drakenfruit.
Voldoende regen en de nabijheid van de Mekongrivier zorgen voor vruchtbare roodbruine aarde. Bij een kraampje stoppen we om versgeplukte lychees te kopen. Ze zitten aan takjes, met de donkergroene bladeren er nog aan, en zijn heerlijk sappig.
Een mozaïek met felle vrolijke kleuren, alsof een zak jellybeans is leeggegooid op een lange muur, meterslange standbeelden van een vervaarlijke krokodil met scherpe gouden tanden en een gouden bal in zijn bek, en van een paars, blauw en gouden negenkoppige naga-slang uit het Boeddhisme, aangelegde meertjes en drukke muurschilderingen: kleurrijke overdaad kenmerkt Wat Pa Huay Lad. Tegelijkertijd voelen we ook een fijne rust bij deze mooie tempel. Enerzijds door de fraaie achtergrond van groenbegroeide heuvels, anderzijds door het grote serene spierwitte Boeddhabeeld, weerspiegeld in de marmeren vloer van de met steil omlaag golvende daken overdekte gebedsruimte.
Glamping!
Na een koele zwempartij in een waterval, waar meer libellen, sprinkhanen en vlinders zijn dan mensen, rijden we over half verharde wegen Loei’s rollende heuvels op, naar onze slaapplek.
Glamping, “luxe kamperen” in de natuur, is in Thailand enorm trendy. Een gewone tent voldoet niet meer; in iglo’s, wigwams en blokhutjes bivakkeren de Thai graag “buiten”. In die trend slapen wij vannacht in een ovalen huisje op een metalen stellage, bedekt met stro en canvas, van binnen opgebouwd met blokken piepschuim.
Op onze zwevende veranda, met openluchtbadkuip, krijgen we een doe-het-zelf barbecuemaaltijd geserveerd. Lekker bakkend, hebben we met de ondergaande zon een superuitzicht op van groen naar vervagend grijs kleurende bergen, tegen de van lichtblauw naar geel, rood en oranje kleurende lucht.
Als we klaar zijn met smullen, staat een groot deel van ons panorama op zwart, op een paar felwitte punten van sterren na. In het donker luisteren we naar de stilte, die gevuld wordt met buitengeluiden: tjirpende insecten, luid tokeh roepende Tokehs (‘s nachts actieve grote gekko’s), kwakende kikkers, en een roepende nachtzwaluw. Vuurvliegjes gaan de concurrentie aan met de sterren, op het risico dat superwendbare vleermuizen hen vangen.
Op glas lopen
Tachtig meter onder ons stroomt de Mekongrivier, lichtbruin gekleurd en links van ons net vermengd met de Hueangrivier. We hebben vrij zicht op het water, dankzij de heuphoge wanden en de vloer van de Sky Walk Phu Khong Ngeo. Want die zijn van glas. Doorzichtig dus, of, met een beetje fantasie: onzichtbaar, waardoor het is alsof je in de lucht loopt...
De aanloop naar het boeiende gevaarte bestaat uit opengewerkte metalen rasters, waardoor je de schuine helling onder je steeds verder naar de oever ziet afdalen. Dat is nog te doen, maar de stap naar de open ruimte – er ligt slechts een glasplaatje tussen ons en de diepte – is een grotere dan alleen de fysieke.
De mentale overwinning van “gewoon” op glas lopen levert een prachtige prijs op: we mogen zo’n honderd meter skywalkend genieten van een schitterend uitzicht op Laos, aan de overkant van de Mekong. De rivier is hier namelijk ook de natuurlijke grens tussen Thailand en haar buurland. Parallel aan de grensrivier lopen we door de lucht. Dan leunen we - voorzichtig – tegen de zijpanelen en kijken we naar de overkant. Groene velden en bossen, huisjes verstopt in glooiende heuvels, rookpluimen van kookvuurtjes, zwarte vogels in de blauwe lucht, en houten bootjes op het water: het skywalkpanorama is fantastisch mooi!
Eten geven
Eten en slapen aan de Mekong doen we in het gezellige en fotogenieke stadje Chiang Khan, in restaurantjes en boutiquehotels in gerenoveerde oude teakhouten huizen aan Thanon Chai Kong. ’s Avonds wandelen we in diezelfde straat over de gezellige markt, waar we meer Thaise dan buitenlandse toeristen zien. En rijstmandjes, hartige pannenkoekjes, goudkleurige Boeddhabeelden, fruitshakes, souvenir-T-shirts, gefrituurde insecten, waterverfschilderijtjes van de Mekong, varkensvleesworstjes, vliegers en kokosijs; de tafeltjes, stalletjes, karren en kleedjes liggen er vol mee!
Ook om zes uur de volgende ochtend, draait het om eten, maar dan om te geven. De prachtige Bin Tha Baat, de bedelronde van de Boeddhistische monniken uit de tempels rondom Chiang Khan, begint zometeen. Zij mogen zelf geen eten maken, en krijgen dat daarom van de gelovigen, die op rotan matten op straat zitten.
We zien de eerste sliert monniken op blote voeten langs de houten deuren en luiken van de huizen lopen, hun oranje en saffraangele gewaden nog wat vaal in het ochtendlicht. De Thai geven vooral verse zelf klaargemaakte curries en rijst in plastic zakjes. Toeristen mogen ook meedoen en krijgen (tegen een kleine vergoeding) een bamboe schaaltje met verpakte koekjes, flesjes water, en noedels om te doneren. De monniken openen hun baat, de metalen bedelkom. De knielende gulle gevers groeten hen respectvol met een wai, waarbij ze hun handen samenvouwen voor hun gezicht, en zetten het eten in de kom. Na een zegening als dank lopen de monniken verder.
Thailand rondreis op maat
Wil jij het echte Thailand ontdekken? Kleinschalig en van de gebaande paden? Bekijk eens onze voorbeeld rondreis Thailand Best Local Experiences. Een authentieke rondreis off the beaten track, dwars door de Isaan. Langs verborgen tempels, weeldige natuur, verrassende ontmoetingen met locals én nauwelijks (westerse) reizigers.
Mark, een Dutch local in Thailand
Over de schrijver:
Mark woont in Thailand, al heel wat jaren. Nu samen met zijn vriendin Praew op het prachtige eiland Koh Samui, nadat hij eerst in Khon Kaen, een grote stad in het landbouwgebied van de Noordoostelijke regio Isaan, en ook in het altijd fascinerende Bangkok gewoond heeft.
