De ene reiziger gruwelt er van, de andere vindt het fascinerend en de derde durft het aan om ze te eten: gebakken insecten staan in Thailand gewoon op het menu. Niet zozeer in restaurants, maar des te meer op lokale markten, streetfood-karren en bij de Thai thuis. We vertellen je wat meer over deze oude Thaise eetgewoonte.
Schorpioenspies
Zijn serieuze blik verdwijnt zodra we de Thaise man vragen wat de grote zwarte schorpioenen op het glimmende aluminium dienblad kosten. Voor honderdvijftig baht, ongeveer vier euro, mogen we het gefrituurde beest met zijn giftige staartstekel en grote grijppoten van z’n houten spies afhalen. Andere toeristen kijken nieuwsgierig of we ‘m echt gaan opeten….
Zittend op de terrassen van de gezellige straatjes rond Khaosan Road in Bangkok ga je dat aanbod zeker ook krijgen. De verkopers hier hebben vooral spectaculaire en voor veel mensen ook griezelig grote insecten, zoals vogelspinnen en dus schorpioenen (die trouwens naar chips schijnen te smaken). Dat levert natuurlijk mooie fotokansen op, en voor de groepjes jongeren in het populaire uitgaansgebied is het ook de uitgelezen gelegenheid om te kijken wie echt durft toe te happen, om indruk te maken op vriendinnetjes en vrienden. Onder luid gejuich van z’n maatjes en hoge verbaasde kreetjes van de meiden, kauwt een stoer binkie een minimonster weg.
Een paar foodcarts in het gebied verkopen nog meer spektakelinsecten, die bij sommigen mensen zo in een nachtmerrie passen, zoals ruim tien centimeter lange stekelige reuzenduizendpoten en kakkerlakken van hetzelfde formaat. Standaard ligt op de gebakken koopwaar ook een bordje dat fotograferen 10 baht (zo’n 30 cent) kost. We vroegen een vriendelijke verkoopster wat dat oplevert. “Fifty percent”, lachte ze.
Meelwormproteïne
De andere vijftig procent van haar omzet komt vooral van Thai die haar sprinkhanen, meelwormen, rupsen, krekels en andere creepy crawlies gewoon als lekkere snack eten, of als deel van de maaltijd. Want insecten eten hoort in veel delen van Thailand, en in andere landen in Zuidoost-Azië, al eeuwenlang bij de eetcultuur.
Aan het einde van de avond zijn op lokale markten in niet-toeristische plaatsen de schalen bij de insectenkramen vaak helemaal leeggekocht. De mooie griezels van Bangkoks toeristische gebieden ontbreken meestal op die markten. De focus ligt daar op “gewoon eten”, zoals een ons gebakken bruine rupsen voor zestig cent die thuis, of ter plekke bij een geïmproviseerde picknick, wordt gemixt met kleefrijst en een sausje van vissaus, vers gesneden pepertjes, knoflook, limoen en uitjes.
Vroeger aten de mensen wat er in de natuur te vinden was: vis uit de rivieren, meren en zee, en vogels en zoogdieren als je ze kon vangen. In de bossen en op de (landbouw)velden wemelt het natuurlijk van de insecten, en die zijn vaak ook nog het makkelijkst te verzamelen. Daarbij komt dat je ze dus niet hoeft te kopen, en als je geen geld hebt, zijn insecten ook een gratis goede bron van eiwitten.
Honderd gram meelwormen bevat bijvoorbeeld vierentwintig gram proteïne - meer dan dezelfde hoeveelheid zalm - en een half ons krekels geeft evenveel eiwit als een groot ei. Als je op het land werkt, heb je die brandstof hard nodig. Zoals in Isaan, de enorme noordoostelijke regio van Thailand, waar kleinschalige handmatige landbouw het meest voorkomt, net als armoede. Als je honger hebt, eet je wat je kan vinden, en insecten eten is dan gewoon vanzelfsprekend.
Krioelende delicatessen
Maar uit armoede insecten eten betekent niet dat de Thai daar geen (eet)feestje van maken. Want ook met wat je in de natuur vindt, kan je heel smakelijk eten. Op houtskool gegrilde verpopte rupsen smaken bijvoorbeeld zachtzoet als kokosmelk, net als sommige grote termieten, die rauw gegeten worden.
Maar Thai die wel wat geld hebben, eten ook gewoon insecten, met zelfs zeer gewilde seizoensgebonden delicatessen. In Isaan zagen we bij kleine boerderijen niet alleen tenten van muskietennetten waarin duizenden sprinkhanen - voor straks in de frituurpan - rondhoppen, maar ook plastic potten waarin de eitjes van wevermieren gekweekt worden. Ze leveren zo’n veertig euro per kilo op, een klein kapitaal in dat gebied, en in de maanden maart, april en mei smult heel Thailand van spicy salades met die kostbare, naar citroen smakende, rode miereneitjes als basis.
Het goede nieuws voor reizigers is dat het meeste krioelende Thaise natuurvoedsel het hele jaar rond te krijgen is. Daarom rest alleen nog maar de vraag: durf je het aan om zelf te kunnen vertellen hoe de kevers, krekels, termieten - misschien zelfs een tarantula - en andere gefrituurde insecten van Thailand smaken?
Ga jij insecten eten in Thailand?
We zijn benieuwd of jij het tijdens je rondreis Thailand aandurft om de insecten te eten. Of ga je voor het ‘gewone’ streetfood? Want lekker eten is er voldoende en tijdens een van onze voorbeeldreizen Thailand is er genoeg tijd om hiervan te genieten.
