Waarschijnlijk heb je nog nooit van Maha Sarakham gehoord. Dat is ook logisch, want de landbouw-provincie in Isaan, het noordoosten van Thailand, heeft geen bijzondere toeristische bezienswaardigheden.
In plaats daarvan kan je er zien hoe het leven is in één van de meest traditionele Thaise plattelandsgebieden, en hoe dat al tijden lang is geweest. En juist dat maakt het een bezoek waard!
Mensen boven, buffels beneden
We rijden langs kleine akkertjes, waar de inwoners van de rustige provincie bananen, tabak en rijst verbouwen, allemaal voor eigen gebruik. Op bamboe kraampjes langs de weg ligt voor bescheiden prijzen te koop wat de oogst extra heeft opgeleverd: trosjes kleine bananen, kokosnoten, roze drakenfruit en cassavewortels.
Vogelverschrikkers bewegen zachtjes in de wind, op de dijkjes tussen de akkers staan hoge kokospalmen. Bruine koeien zoeken tussen leeggeoogste velden naar eetbare plantenresten, witte koereigers begeleiden hen en pikken naar insecten die wegspringen bij de hoeven.
De wegen zijn goed, maar niet breed in Maha Sarakham. Dat laatste is ook niet nodig, want er is niet veel verkeer. We zien – misschien wel letterlijk - meer waterbuffels dan motorvoertuigen. Soms begeleid door een boer, maar vaker lopen de kuddes grijszwarte buffels zelfstandig van de velden naar hun huis.
Dat huis is nog regelmatig een open stalruimte onder een houten boerderij op een erf met anderhalve meter hoge en brede aardewerken waterpotten, kippen en honden. Steunend op dikke boomstammen, is de woonruimte met een houten trap bereikbaar.
In andere delen van Thailand zijn zulke boerenhuizen zeldzaam en vervangen door steen, met de bebouwde begane grond nu voor menselijk gebruik, maar hier slapen de boerderijdieren nog vaak beneden en de mensen boven. Houten huizen hebben wel intensief jaarlijks onderhoud nodig, anders nemen de termieten en de afwisselende hitte en regen al snel hun prijs; we zien ook zwaar vervallen onbewoonbare houten bouwvallen.
Boeddhistisch hart
Bij Wat Pa Wang Nam Yen, de belangrijkste Boeddhistische tempel van Maha Sarakham, komen we ogen te kort. Mobai, traditionele, in Isaan erg populaire mobiles van vrolijk gekleurde katoenen draden rond een dunne metalen basis, hangen aan etenskraampjes naast een grote houten zaal. “Dit is de grootste volledig houten gebedsruimte van Thailand.”, vertelt een medewerker van het heiligdom trots. We lezen dat het gebouw en haar trappen, muren, vloeren, plafonds, raamluiken, en haar honderdtwaalf dikke steunpilaren, allemaal van prachtig warmdonker gelakt padoek- en teakhout zijn gemaakt.
Maha Sarakham is het Boeddhistische hart van Isaan. Veel belangrijke religieuze ceremonies worden in de provincie gehouden, zoals de Kathin-ceremonie. Elk jaar in oktober worden de drie grote Boeddhabeelden van Wat Pa Wang Nam Yen, de meest waardevolle bezitting van de tempel (samen hebben ze twaalf kilo goud in zich) dan door een enthousiaste menigte door de hoofdstad gedragen. Wij bewonderen de in verschillende meditatiehoudingen zittende beelden in alle rust in een schitterend lichtrode gloed van het halfdonker van de fraaie houten gebedshal.
Buiten, in het felle zonlicht, is de glimmend goudkleurige stupa niet te missen. Over een brede stenen brug waarvan de leuningen bekleed zijn met veelkoppige en veelkleurige slangen, de Naag, die in de Boeddhistische mythische beschermers tegen het kwaad zijn, lopen we naar de tientallen meters hoge spitse toren.
Thai bidden bij de Boeddhabeelden rondom het bouwwerk, luiden aan houten frames hangende metalen bellen en gongs om nog meer gebeden de kosmische ruimte in te sturen en offeren lotusbloemen en bloemenkransen.
Tempelboot of boottempel
We worden vrolijk van de mooie lichtgroene stekjes van de jonge rijstplanten die net boven het water uitsteken. Ze creëren een mooi eindeloos groen tapijt, dat we achter ons laten als we in het Kae Dam district een smalle zandweg, of eigenlijk een soort karrenspoor, op hobbelen.
Een vriendelijke boer wijst ons de weg naar het slaperige dorpje waar de Wat Nong Hu Ling staat. Kort daarna zien we de heel aparte Boeddhistische wat (tempel), die is gebouwd in de vorm van een ranke traditionele Thaise koninklijke boot!
En natuurlijk is hij goudkleurig, een kleur die in het Boeddhisme onder andere staat voor voorspoed en spirituele verlichting. Op de dakranden zitten drakenkoppen, en in de gouden deurposten en muren zien we allerlei oude patronen geëtst. Ondanks de overdaad is de tempelboot prachtig om te zien, en ook verrassend, omdat deze slaperige plek in het hart van het droge noordoostelijke platteland zo ongeveer de laatste plaats is waar je zo’n unieke boottempel verwacht.
Binnen, in een opvallend kleine ruimte, kijken we naar een bescheiden Boeddhabeeld, zittend op een troon. Overal omringd door gipsen, plastic en echte bloemen, schilderingen van het leven van Boeddha, goudgele kaarsen, houten beeldhouwwerkjes van vissen bij een boot op zee en natuurlijk tientallen wierookstokjes, heeft het beeld een serene glimlach.
Boeddha voelt zich thuis in de bijzondere boottempel van traditioneel Maha Sarakham.
Thailand rondreis op maat
Wil jij het echte Thailand ontdekken? Kleinschalig en van de gebaande paden? Bekijk eens onze voorbeeld rondreis Thailand Best Local Experiences. Een authentieke rondreis off the beaten track, dwars door de Isaan. Langs verborgen tempels, weeldige natuur, verrassende ontmoetingen met locals én nauwelijks (westerse) reizigers.
Mark, een Dutch local in Thailand
Over de schrijver:
Mark woont in Thailand, al heel wat jaren. Nu samen met zijn vriendin Praew op het prachtige eiland Koh Samui, nadat hij eerst in Khon Kaen, een grote stad in het landbouwgebied van de Noordoostelijke regio Isaan, en ook in het altijd fascinerende Bangkok gewoond heeft.
