De provincie Lampang ligt niet ver van Chiang Mai, de populairste bestemming in het noorden van Thailand. Wij vertellen je waarom je honderd kilometer daarvandaan een prachtige Thaise off the beaten track-ervaring krijgt. Ga met ons mee naar de stad Lampang.
Koninklijk karretje
“Klikklak-klikklak-klikklak”. De cadans en het geluid van de paardenhoeven op het asfalt zijn prettig en vrolijkmakend. Nergens anders in Thailand rijden menners met leren cowboy- of strohoeden je in elegante vierwielige paardenkarretjes rond. De traditie is ruim honderd jaar oud: de laatste koning van de regio Lampang, Chao Boonyawat Wongmanit, liet zich als eerste in zo’n open paardenkarretje verplaatsen. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was Lampang zelfs bekend als Muang Rot Maa, de Paardenkarrenstad.
Vanaf ons licht verende bankje krijgen we direct een goed beeld van het stadscentrum. Langs de rivier met haar vele bruggen, muurschilderingen van hanen (het symbool van de stad), moderne elektronicawinkels, de boeiende voedselmarkt, mooie traditionele houten huizen met roestige metalen hekken, kleine restaurantjes met ronde rode lampions in de Chinese wijk, de kapper die ook mandarijnen verkoopt, strakke overheidsgebouwen, het stadspark vol sportende Thai en natuurlijk Boeddhistische tempels: het bruine paardje trekt ons gestaag voort.
Bij een stoplicht, waar we tussen auto’s en motorscooters ook gewoon op groen moeten wachten, spotten we zelfs een verkeersbord dat andere voertuigen waarschuwt voor de 1pk-weggebruiker. We stappen uit ons koninklijke, met de hand in Lampang gemaakte, rijtuig bij het centrale stadsplein, voeren het bezwete dier wat hooi en aaien haar uitgebreid, als dank voor een bijzondere kennismaking met de stad.
Kostbaar oud hout
Aan hetzelfde plein staat een groot geel gebouw, waarin het Lampang Museum huist. Binnen blijkt het (gratis) museum maar een paar ruimtes te hebben, waar de geschiedenis van de provincie desalniettemin origineel en mooi verteld wordt.
Birmezen, Chinezen, Engelsen en meerdere etnisch-Thaise bevolkingsgroepen vormden door de eeuwen heen Lampang tot een handelscentrum. De Wang-rivier als transportroute, kwaliteitsaardewerk, en vooral teakhout, maakten de stad en haar inwoners welvarend.
Weer wat mooie geschiedenis rijker, gaan we richting de tastbare overblijfselen van die rijkdom, maar eerst stoppen we nog bij het Heiligdom van de Stadspilaar, ook op het plein. Dat zijn we eigenlijk verplicht, want volgens het geloof wonen hier, in letterlijk het (vroegere) middelste punt van de stad, de geesten die de stad beschermen. Drie raketachtige, met goudblad beklede, teakhouten pilaren staan rechtop in een wit gebouw. Rondom deze belangrijke symbolen leggen Thai bloemen en andere offers en bieden ze de stadsgeesten hun gebeden aan.
We wandelen naar de straat die vroeger bekend stond als De Chinese Markt en nu Kad Kong Ta heet en parallel aan, de Wangrivier loopt. Op een steenworp van die rivier staan aan de grijze stenen een stuk of tien prachtige huizen, die de oude handelsglorie van Lampang levend houden. Fraai gerestaureerd en soms bijna net zo mooi in verval, pronken de grote koopmanshuizen met hun stijlvol donker teakhout, opengewerkte balkonnetjes, verweerde luiken en bijzondere oude details. Koffiebars en kledingwinkeltjes in die prachtige gebouwen, liefdevol met warme houten meubels en unieke kunstobjecten verfraaid, maken het tijdsbeeld compleet.
Overvloed aan eten
In de schemering wordt in Kad Kong Ta een boeiende markt opgebouwd. Tafeltjes, handkarren en geïmproviseerde kook- en restaurantstalletjes vinden een plek tegen -letterlijk - de achtergrond van de architectonische juweeltjes en brede deurpanelen van “gewone” houten woonhuizen. Op en boven die panelen ontdekken we ook weer schitterende authentieke details, zoals een oude tinnen waterkan met gedroogde rijstaren, hangend aan de planken van een gevel. Het is een oud symbool voor vrede en overvloed aan eten.
Dat laatste zien we nu overal om ons heen: een man draait met een grote metalen machine balletjes varkensvlees een emmer water in; een oudere dame stoomt en snijdt paarse miniflensjes, gevuld met een pasta van pindastukjes, radijs en palmsuiker. Mandjes felgekleurde snoepjes, vermomd als fruit en handgemaakte chocoladebonbons roepen ons, terwijl prikkers vol vlees marineren in een bubbelende pittige saus.
Zittend op lage houten krukjes lepelt een groepje Thaise toeristen geduldig sojasaus, knoflook, peper en andere ingrediënten op een zacht, zoet en warm deegplakje in een aardewerken schaaltje. Ze smikkelen van het verrassend smaakvolle toetje!
We genieten van de gemoedelijke sfeer op de markt. Verlegen schoolkinderen maken muziek, jonge Thai prijzen hun zelfontworpen, handgemaakte, kleurrijke kleding aan, een schilderklasje van kinderen en volwassen vult geconcentreerd witte canvassen met kleuren en figuren, en koom, de kenmerkende Noord-Thaise lantarentjes waaien in de bries aan huizen en aan de kraampjes die ze verkopen.
Na de laatste marktkraam lopen we een steeg in, terug naar het gebouw van de stadspilaren, nu fonkelend wit verlicht tegen de zwarte hemel. Niet alleen is dat een schitterend gezicht: de oude stadsgeesten verdienen wel een extra bedankje voor al het moois van Lampang!
Wil je ook de sfeer van Lampang ervaren?
Vraag dan een reisplan aan voor jouw individuele rondreis Thailand. Je local Hero zorgt ervoor dat het Noord-Thaise Lampang hier in opgenomen wordt. Doe alvast inspiratie op en bekijk onze voorbeeldreizen op de website.
Meer weten over de gelijknamige provincie Lampang? Lees dan ook het blog over het bezoek aan vele bijzondere tempels.
Mark, een Dutch local in Thailand
Over de schrijver:
Mark woont in Thailand, al heel wat jaren. Nu op het prachtige eiland Koh Samui, nadat hij eerst in Khon Kaen, een grote stad in het landbouwgebied van de Noordoostelijke regio Isaan, en ook in het altijd fascinerende Bangkok gewoond heeft.
