Je zou het niet zeggen, als je na een half uur in de taxi door de asfaltjungle van het centrum van Bangkok krap vijf kilometer hebt afgelegd. Maar honderd jaar geleden had de Thaise wereldstad meer kanalen dan geasfalteerde wegen. Vanaf de stichting van Bangkok als hoofdstad in 1767, gebruikten de inwoners boten om via die kanalen (khlongs in het Thais) te reizen en te handelen. In het huidige stadscentrum zijn nauwelijks nog waterwegen, maar in het stadsdeel Thonburi zijn nog voldoende khlongs voor een mooie vaartocht door Bangkok.
Longtailboat
De brede Chao Praya-rivier scheidt het centrum en Thonburi. Bij een pier in de buurt van het Koninklijk Paleis stappen we in de longtailboat: een langwerpige smalle boot van hout met bankjes voor twee personen, canvas in regenboogkleuren aan de zijkant (tegen opspattend water) en bovenkant (als zonbescherming) en een krachtige vrachtwagenmotor achterin die een lange paal van metaal met een kleine scheepsschroef aandrijft. De bootsman start de lawaaiige motor, duwt af, plonst de stalen staart in het water en zet ons in de golfjes van de machtige rivier.
Onder een brede autobrug door varen we ontspannen naar de overkant, langs hoge woontorens, rivierveerboten, duwbakken met duwboten, infinity-pools in weelderige tuinen van chique hotels aan het water, dinnercruiseschepen en andere longtails, want varen door de khlongs is populair. Bij een boogbrug verlaten we de rivier en gaan we onze eerste khlong in, en Thonburi, dat ook bekend staat als “het Bangkok van vroeger”.
Waterleven
Een meter of zes breed is het kanaal naar de sluis die bij hoog Chao Praya-water Thonburi beschermt. Vroeger was hout het standaard bouwmateriaal. Tussen de moderne stenen en betonnen huizen met groene bloementuinen direct aan de khlongs; zien we ook nog wat originele houten huizen, de donkerbruine planken verweerd en kromgetrokken door het continu klotsende kanaalwater. Ze staan letterlijk in het water, of hangen er net boven. De dikke funderingspalen zijn zwart door opgenomen vocht.
Zonder onderhoud kan ook een sluis de antieke huizen niet redden, zien we: twee huizen leunen vermoeid schuin tegen elkaar aan. Zo scheef dat er in wonen onmogelijk moet zijn – maar toch zien we kledingrekjes met witte overhemden en gaskookstelletjes op de veranda’s. Het ultieme bewijs dat het water altijd wint, zijn de stompjes hout op open plekken waar ooit gewoond werd.Op een gegeven moment zal de eigenaar hier een woning neerzetten zoals inmiddels ook de meeste huizen in Thonburi van steen zijn. Het verschil met Bangkoks centrum is dat de stenen huizen hier vrijwel allemaal laagbouw van één of twee etages zijn; hoger is een uitzondering.
Kletsnatte kinderen spelen bij hun huis op trapjes die het water in lopen, een watertaxi zet een keurig geklede dame droog af bij de betonnen steiger aan haar waterwoning, een mozaïek van stenen huizen en enkele houten, afgewisseld met hoge palmbomen in mini-plantagetuinen waar ook groente en fruit verbouwd wordt.
Thai zwaaien op hun balkon tussen droog wapperende was, een vrouw doet de afwas in een buitenkeukentje, een motorsloep vervoert 20kilo-zakken rijst en dozen zonnebloemolie, twee oude mannen doezelen in stoeltjes met flessen bier, een vuilnisboot schept plastic en waterplanten uit de kanalen, lange houten elektriciteitspalen houden zwarte leidingen hoog en droog, reigertjes waden tussen keitjes bij lage kades met vrolijke muurschilderingen: terwijl de bootsman nonchalant door brede bochten vaart, is Thonburi’s waterleven overal om ons heen.
Op de wal
Een 69 meter fonkelend goudkleurige Boeddha torent boven ons uit. We zijn uit de boot gestapt bij de metalen steiger van Wat Paknam Bhasicharoen, een in Boeddhistische Thailand zeer belangrijke tempel. Sinds drie jaar staat het indrukwekkende beeld hier, een nieuw symbool van Thonburi en samen met de 80 meter hoge witte stupa direct erachter, één van de hoogste bouwwerken van het stadsdeel. Even lopend rondkijken hoort ook bij de khlongtour.
Kluwen groene blaadjes van hoge struiken overkappen smalle straatjes met wit geverfde huizen. Door een open voordeur en balkondeur, voor wat verkoelende wind, zien we dat het huis door loopt tot aan het kanaalwater. Een man fietst langzaam langs ons, vriendelijk knikkend met een tas groente op zijn bagagedrager. Die heeft hij net gekocht op de markt, waar Thai ook eieren, rode pepertjes, verse vis en vissaus kopen, en longtailboat-toeristen subtiel geschilderde waterverfschilderijtjes, olifanten- en Boeddhabeeldjes en vers geperste fruitsapjes.
En bij de in Thailand super-populaire coffeebars op het terras gaan zitten. Met een iced caramel macchiato en een matcha latte kijken we neer op waar we net nog dreven. Twee, drie, vier langstaartboten varen voorbij. Ook wij gaan zo meteen weer het water van de khlongs tegen de kades en huizen van Thonburi laten golven.
Vraag local Hero Henk naar de mogelijkheden voor jouw eigen Thailand rondreis op maat.
Mark, een Dutch local in Thailand
Over de schrijver:
Mark woont in Thailand, al heel wat jaren. Nu samen met zijn vriendin Praew op het prachtige eiland Koh Samui, nadat hij eerst in Khon Kaen, een grote stad in het landbouwgebied van de Noordoostelijke regio Isaan, en ook in het altijd fascinerende Bangkok gewoond heeft.
