Iedere natuurliefhebber zou de Galapagos Eilanden moeten bezoeken. Misschien zijn de afgelegen eilanden, ruim duizend kilometer van het vasteland van Ecuador, in de Pacifische Oceaan, wel de ultieme natuurbestemming.
Op de indrukwekkende reuzenschildpaden na, leeft er geen “groot wild”, maar het is onvermijdelijk dat je hele bijzondere dieren, en soms unieke soorten, van heel dichtbij ziet.
De meeste dieren op de eilanden zijn namelijk niet bang voor mensen. Dat, en het feit dat Charles Darwin zo’n tweehonderd jaar geleden zijn evolutietheorie ontwikkelde met behulp van de dertien verschillende soorten vinkjes van de eilandengroep, maakt je Galapagosreis spectaculair.
Galapagos eilandhoppen
Met de plaatselijke veerboten reis je - net als de menselijke inwoners van de Galapagos - van eiland naar eiland, om daar (meestal) lopend de dierlijke inwoners te ontmoeten en te bewonderen. Je kan zelfs - helemaal in de evolutiesfeer – op een stukje nieuw land lopen. De Galapagos Eilanden zijn namelijk vulkaaneilanden. Doordat lava, dat na een vulkaanuitbarsting naar zee stroomt, door zeewater geblust wordt en daarna stolt, groeit de landmassa telkens weer een stukje.
Op het eerste gezicht lijkt zo’n zwarte lavavlakte eenzaam en leeg. Het geluid van de wind lijkt ook het enige andere om je heen. Maar dan zie je een gele cactus, de eerste begroeiing. En daarop een lavahagedisje. En een spotvogel die tussen de cactusstekels wegvliegt. Het leven ontwikkelt zich waar je bij staat!
Een ongemanierde landleguaan
Die hagedisjes hebben ook “grote broers”. De Galapagos-landleguanen, geeloranje en gemiddeld zo’n vijfenzeventig centimeter lang, kan je haast niet missen. Misschien heb je al eens eerder landleguanen gezien, maar de zeeleguanen, zwart gekleurd met rode en/of groene accenten, vind je alleen op de Galapagos.
De reptielen warmen zich op in de zon en duiken dan het ijskoude zeewater in, om onder water algen van de rotsen te eten. Verkleumd klauteren ze daarna langzaam tegen de rotsen omhoog, op zoek naar zonnewarmte.
Wij vinden ze prachtig, de minidraakjes met hun stekeltjes op de rug en de kop, maar echt goed gemanierd zijn ze niet. Het bij hun duiken ingeslikte witte zout uit het zeewater niezen ze ongegeneerd uit hun neus op de grond….
Exotische en unieke bewoners
Er leven veel bijzondere dieren op de eilanden, en sommigen staan helaas op de rand van uitsterven. De kans dat je de Galapagos-buizerd ziet is bijvoorbeeld klein, want er zijn nog maar ongeveer vijfhonderd exemplaren van deze vogel over. Als je ‘m dan toch ziet, vliegend, of zittend op een steen, speurend naar prooi, heb je een echt geluksmoment.
Lonesome George, de beroemde reuzenschildpad die de laatste van de Pinta-ondersoort was, is in 2012 overleden in het Charles Darwin Research Center op het eiland Santa Cruz. Sowieso is dat een mooi centrum om te bezoeken, je krijgt er een goed beeld van de (natuurlijke) geschiedenis van de eilanden. De andere ondersoorten van de Galapagos-reuzenschildpadden in het wild tegen komen, duttend, etend, en soms traag lopend, is ook speciaal: sommigen zijn meer dan honderd jaar oud!
Voordat we je onze persoonlijke drie favoriete ontmoetingen met schitterende Galapagosbewoners vertellen, geven we nog wat aandacht aan een speciale vogel: de Galapagos-pinguïn. Ja, er leven – alleen hier - pinguïns rond de evenaar! Met een bootje de zee op om deze kleine pinguïns te zien zwemmen en op rotsen hun veren te zien drogen, is absoluut een unieke Galapagos-ervaring.
Paringsdans: voetjes van de vloer
De Blauwvoetgent heeft ons hart gestolen. De bijna clownachtige vogels met hun felblauwe flapvoeten hebben een prachtig paringsritueel. Het is bijna een dans. Eerst zetten ze de ene voet opzij en weer terug, en dan de andere voet. Daarbij tillen ze hun bruingrijze vleugels omhoog en opzij, tot ze langs hun lange zwart-wit gespikkelde nek staan. En ze gooien hun nek achterover, klapperen de snavels tegen elkaar en maken een haperend schril en hoog fluitgeluid, alsof je door een rietje blaast.
Het koddigst daarbij is de blik van de zwarte ogen met een geelwitte rand langs de lange blauwgrijze snavel. Als we niet beter wisten, zouden we daar verbazing over hun eigen danscapaciteiten in kunnen zien! Wanneer twee vogels elkaar gevonden hebben, staan ze soms prachtig synchroon naast of tegenover elkaar te dansen. En het resultaat daarvan: een paar kleine witte eitjes.
Albatrosnesten op Isla Española
Op het eiland Española ontmoetten we schitterende Galapagos-albatrossen, zwevend op de wind, landend tussen lichtgroene struiken en rustend op de grond. Het vrouwtje van deze enorme albatrossoort – sommigen exemplaren zijn vliegend meer dan twee meter breed – legt haar enige ei in een nest van takjes en keitjes, gewoon op de harde grond.
Lopend langs de rotskust, moesten we daarom goed opletten waar we stapten. En terecht, want vlakbij de kliffen lag een albatros op haar eenvoudige nest, letterlijk midden op het smalle wandelpad. Met haar grote zwarte ogen, geaccentueerd door de schitterend witte veren op haar kop, keek ze ons aan. Opstaan was voor haar uiteraard geen optie. Dus stapten wij voorzichtig opzij en met een brede boog om de aandoenlijke grote vogel heen. Want wij zijn tenslotte slechts te gast op de eilanden van de natuur.
Snorkelen met de zeeleeuwen
Niet zeldzaam, maar wel ontzettend leuk en super fotogeniek zijn de Galapagos-zeeleeuwen. We zagen ze overal: grote groepen met prachtig bruine vachten, slapend op stranden van poederachtig grijswit zand, nat in de branding liggend op het ijzerhoudende baksteenrode zand van het eiland Rabida, relaxed liggend op rotsen en zelfs op het benedendek van een boot! En, heel erg leuk: zwemmend, tijdens onze snorkelexcursie!
In een door rotsen afgeschermde baai dreven we tussen prachtig gekleurde vissen, zagen we een pijlstaartrog voorbij zweven en lagen zo’n vijftien meter onder ons twee witpunt-rifhaaien te slapen op de zeebodem.
Ineens, als een enthousiast duveltje uit het Galapagosdoosje, verscheen er op net dertig centimeter voor mijn duikbril een besnorde zeeleeuwensnuit. Het nieuwsgierige vrouwtje zwom speels linksom en rechtsom rond mij. En met me mee naar boven en naar beneden als ik dook en weer omhoog kwam. Ze liet me behendig en elegant zien hoe je hoort te zwemmen in Galapagos-water.
Een fantastische ervaring, die stopte toen een bruine torpedo voorbij schoot. Een zeeleeuwmannetje van ruim twee meter patrouilleerde langs de randen van de baai, om zijn harem te beschermen en te bewaken. Gelukkig zag hij mijn snorkelflirt met het zeeleeuwvrouwtje niet als concurrentie. Zij was inmiddels weggezwommen, net als ik onder de indruk van de Galapagos-zeeleeuw, krachtig en puur natuur.
Wil je ook eilandhoppen over de Galapagos en snorkelen tussen de bijzondere dieren? Laat je inspireren door de Galapagos voorbeeld reizen.
